Topgun! Iedereen kent topgun als de film uit 1986 met Tom Cruise en zijn mooie dame. En daar houdt het dan meestal mee op! Topgun is de ‘flashy’ naam voor de Amerikaanse ‘Navy Fighter Weapons School’ die werd opgericht omdat navy-piloten relatief slecht presteerden in de Vietnam-oorlog in vergelijking met andere oorlogen. Tegenwoordig heet de school: ‘United States Navy Strike Fighter Tactics Instructor program’ (zie wikipedia). Topgun is gestationeerd op de basis Miramar net boven San Diego aan de Amerikaanse westkust (kijk even met google/maps!).
‘Topgun days’ is geschreven door Dave Baranek (nickname ‘Bio’). Dave Baranek deed zijn intrede bij de Navy als ‘Radar Intercept Officer’ en vloog er vele uren in met name de F-14 Tomcat en later ook de F-5F. Hij belandde bij Topgun nadat hij er zelf eerst een training had gedaan en niet lang daarna besefte dat hij deel wilde gaan uitmaken van het docentencorps. Ik zou het boek niet zo zeer een spannend boek willen noemen. Het boek is veel meer een gedetailleerde beschrijving van wat Topgun is in de dagelijkse praktijk en hoe de schrijver er carriere maakte.
Voor de lezers die geïnteresseerd zijn in de details van wat er zich allemaal in de cockpit afspeelt; hoe dog-fights uitgevoerd worden; hoe de communicatie in de cockpit verloopt; hoe het leven er uitziet van een Naval Flight Officer er uit ziet, is dit het perfecte boek. Dave Baranek beschrijft zeer gedetailleerd hoe alles maar dan ook werkelijk alles van Topgun werkt. Het boek is een soort dagboek waarin soms grote stappen gemaakt worden, maar meestal erg nauwkeurig geschreven wordt. Dave Baranek schrijft ontspannen en makkelijk leesbaar met passie, toewijding en trots maar ook met bescheidenheid en zelfkritiek. Voor lezers die over grote avonturen willen lezen is dit een minder geschikt boek.
Hij beschrijft hoe hij de nodige kritiek kreeg bij zijn proeflessen voor de ‘pre-board’ en daarna de ‘murder-board’, beiden situaties waarin de hele klas vol zit met officieren die lastige vragen stellen bij proeflessen van instructeurs. Met deze kritiekpunten in de hand wist hij zichzelf te verbeteren. Eerlijk gezegd ben ik zelden of nooit een boek tegen gekomen dat alles binnen de vliegerij zo gedetailleerd beschrijft en waarin de schrijver zichzelf als instructeur kritisch onder de loep neemt. Zouden meer mensen in het vliegerwereldje moeten doen! Dave Baranek scoort een ‘OK 3-wire’ met dit boek! (zeer goed landing op het dek)
Grappig vond ik het te lezen dat instructeurs bij Topgun nooit hun horloge of eremetaal dragen als ze les geven; dat zou alleen maar afleiden. Ook nieuw voor mij was het dat in de pauzes van de lessen altijd muziek gedraaid wordt en dat zelfs die muziekkeuze beoordeeld wordt! Dave Baranek beschrijft naast zijn activiteiten op Topgun zélf ook zijn werk vanaf vliegdekschepen dat hij een keer bijna met de dood moest bekopen na een bail out uit een Tomcat. Daarnaast verhaalt hij uitgebreid hoe hij betrokken werd bij filmopnames va de film Topgun. Een film waarbij tijdens de opnames een toestel met bemanning fataal verongelukte in de Grote Oceaan.
Het boek is mooi uitgevoerd met meer dan 50 kleurenfoto’s die genomen zijn van toestellen op de grond en air-to-air. Als er mensen zijn die een gesigneerde versie van het boek willen hebben, mail me dan, dan stuur ik je het e-mailadres van de schrijver. Je kunt natuurlijk ook naar zijn site gaan; http://www.topgunbio.com . Kijk op http://www.youtube.com/watch?v=Gqczpm9BMvU voor een impressie van activiteiten van het Navy Fighter Squadron VF24 van Dave Baranek in 1981-82. Dat plaatst de inhoud van het boek in de tijd.
Hello, this is from Dave Baranek, author of TOPGUN DAYS. Rene was very perceptive in his review of my book, and the elements that he highlighted here were some themes I wanted readers to notice. For example, the time spent describing the other parts of a military flier’s life, and the other parts of a Topgun instructor’s life. Maybe it seemed “hard” at times, but I was enthusiastic about it and always wanted to live up to the reputation of the school. And I wanted to meet the expectations of my fellow instructors. Besides, we would always climb into a jet and the thrill of flying was always there — it was great reward. When I was writing the book, I was able to refer to my logbooks and some notes that I made during those days. In addition, many of the events and experiences formed indelible memories that I was easily able to recall. Finally, it is the reviewer’s duty to report whether he liked the book or not — I am glad Rene enjoyed my book, too!