Via via werd ik over dit boek getipt en daar kreeg ik geen spijt van! Dit boek van David Hayes uit 1994 beschrijft aan de hand van een makkelijk leesbaar en boeiend verhaal gecombineerd met vele schitterende kleuren- en zwart/wit- foto’s het verhaal van de zoektocht naar 8 vliegtuigen die in de tweede wereldoorlog verdwenen in Groenland.
Het verhaal begint op 16 juli 1942 als twee B-17 ‘Vliegende forten’ en zes P-38 Lightings op weg zijn vanuit de VS naar Europa. Het is oorlog en het front in Europa moet versterkt worden. Op het traject Groenland- Ijsland verslechtert het weer dusdanig dat het doel van de reis die dag, nl Ijsland niet meer haalbaar is. De piloten besluiten terug te vliegen richting Groenland, maar aangezien de brandstof op is besluit men met acht (ja 8!) vliegtuigen om de beurt een noodlanding te maken op het ijs.
De landingen lukken; slechts één vliegtuig slaat over de kop maar iedereen overleeft. De meeste piloten en bemanningsleden hebben geen verwondingen. In de dagen er na probeert men contact te krijgen met de buitenwereld en dat lukt wonderwel. Er worden spullen afgeworpen door Dakota’s en een Catalina. Daarna wordt een reddingsoperatie opgezet en alle bemanningsleden worden gered.
Jaren later –het is inmiddels 1981- wordt de eerste poging gedaan door Rajani met enkele vrienden om de vliegtuigen te traceren vanuit Alaska. Deze poging mislukt omdat de vliegtuigen gewoonweg niet te vinden zijn. En dat terwijl in de vliegtuigen in 1961 vanuit de lucht nog gezien zouden zijn! Het vinden van de toestellen viel dus tegen.
Enkele pogingen verder en vele dollars verder vertrok in 1983 het ‘Winston Recovery team’ vanaf Atlanta naar Groenland. Dit team had uiteindelijk meer geluk omdat men beter bergingsmateriaal bij zich had en radarapparatuur. Vooral de radarapparatuur bleek onmisbaar. Het team vond de toestellen enkele jaren verder en op ongeveer 70 meter diep onder het ijs…nog ruikend naar motorolie!
En hoe haal je zo’n toestel dan naar boven?! Een B-17 naar boven halen was vanwege de grootte van het toestel geen optie. Een P-38 was gemakkelijker. Uiteindelijke duurde het hele avontuur 12 jaren en enkele miljoenen dollars om één P-38 naar boven te krijgen. Het was een enorme klus geweest en met name een enorme logistieke operatie om alle benodigde middelen en spullen op locatie te krijgen. Een uitgebreid netwerk aan mensen (én financiers!) uit de vliegwereld werd betrokken in dit avontuur.
In 1992 begon men in een hangaar in Kentucky de onderdelen van de P-38 te inventariseren voor restauratie. Doel wat het gehele vliegtuig weer vliegend te krijgen. Zou de ‘Glacier Girl’ ooit nog vliegend te krijgen zijn? Een beetje zoeken op internet geeft het antwoord!
Al met al schitterend boek. Goed vertaald, heel veel erg goede foto’s en goed gedocumenteerd. Mooi is ook dat er foto’s in staan die gemaakt zijn door de bemanningen die destijds in 1942 standden. David Hayes heeft veel research moeten plegen het boek op deze manier gepubliceerd te krijgen. Het passievolle resultaat is er naar! Waar ontstaat het initiatief voor een nieuwe zoektocht? Ik doe mee!
Geef een antwoord