Respect. Dat krijg je bij het lezen van dit boek voor de vliegers die beschreven worden in dit boek. Respect voor de hoeveelheid moed die ze hadden bij het aangaan van de ontelbare ultiem spannende luchtgevechten met de tegenstander. Veel respect ook voor al die piloten die níet beschreven zijn omdat ze niet beroemd genoeg werden om wat voor reden dan ook. Het meeste respect gaat uiteraard uit naar al die piloten die tot het geallieerde kamp behoorden. Wat moet het een tijd geweest zijn! En dan te bedenken dat het nog maar dik 70 jaren geleden is dat deze roerige periode achter ons ligt.
Een vliegvriend tipte me dit boek te lezen voor deze rubriek en daar kreeg ik geen spijt van. Integendeel! Waar het sommige boeken nog niet half lukt de aandacht vast te houden tot na het eerste hoofdstuk, is het Bart Funnekotter gelukt een boek uit te brengen dat van begin tot einde inspireert en boeit. Dit is wat mij betreft met name gelukt door een makkelijk leesbare schrijfstijl gecombineerd met interessante feiten op rij.
Het boek beschrijft –de titel zegt het al- de levensverhalen van 15 piloten van verschillende nationaliteiten en dan met nadruk op hun vliegersactiviteiten in de jaren ‘39-’45. 
Van Amerikanen tot Russen en van Japanners tot Duiters, Polen en zo verder. Het boek zit boordevol fascinerende details; Over de mens achter de piloten zélf; Over de luchtgevechten en gebieden die het front vormden over de gehele wereld; Over de ernstige verwondingen die ze soms opliepen; Over de medailles die de ‘ACE’s’ kregen bij een zoveelste overwinning en hun heldendom in die dagen. Ik heb bijvoorbeeld nooit geweten dat de VS -net voordat de VS betrokken werden in de 2e WO- vochten aan de kant van de Chinezen tegen de Jappaners. Wat ik ook niet wist is dat de STUKA- (van STUrzKAmpf-flugzeug) duikbommenwerper van de Duitsers van een hoorn voorzien was om extra angstaanjagend te klinken bij duikaanvallen. Maar die kennishiaten kunnen natuurlijk ook iets zeggen over mijn algemene ontwikkeling.
Ongelofelijk is het ook te beseffen dat er door Amerika, de Russen, Engelands en Duitsland tussen 1939 en 1945 dik 732.000 (zevenhondertweëendertig duizend!) vliegtuigen produceerden. Ga na hoeveel piloten er waren! Er werd vaak gevlogen met enorme groepen van honderden vliegtuigen waarmee bombardementsvluchten uitgevoerd werden. Aantallen die we ons op vandaag niet meer kunnen voorstellen met de inmiddels veranderende tactieken van oorlog voeren, onbemande vliegtuigen en effectievere wapens.
Van alle piloten sprong onder andere Major Gregory “Pappy” Boyington er voor mij uit. Hij was er een van het type straatvechter met net iets te veel drank, ruzies en vrouwen in zijn leven, maar hij verwierf desondanks groot aanzien door zijn manier van leiding geven en het aantal Japanse vliegtuigen dat hij neerschoot in de Pacific. En laten we vooral ook Douglas Bader niet vergeten die al voor de oorlog bij een ongeluk zijn twee benen verloor maar een van de beste piloten werd aan Engelse zijde. Moed en doorzettingsvermogen die we tegenwoordig nog maar zelden zien. Hulde!
O ja, wat overigens erg leuk is, is om tijdens het lezen van het boek wat namen en termen in te toetsen in youtube.com of wikipedia.com. Je krijgt dan allerlei filmpjes en informatie te zien die de inhoud van het boek nog wat meer laten landen en de details wat meer in perspectief plaatsen.
Major Gregory “Pappy” Boyington; http://www.youtube.com/watch?v=uu6AcuX0PQw
Douglas Bader; http://www.youtube.com/watch?v=nzVTwlDEueg
Gefeliciteerd met je eerste review!
En we maken het door de tijd heen gewoon nog veel mooier!