Je pakt het boek in je handen voorzien van een mooie cover en dan ga je met het boek in gedachten terug naar de jaren 30, waar het allemaal begon met de ontwikkeling van het Duitse luchtwapen….
Door het verdrag van Versailles waren de Duitsers na de eerste wereldoorlog met handen en voeten gebonden en was normaal gesproken geen mogelijkheid aanwezig voor de opbouw van een efficiënte luchtmacht. En daar start dit Engels geschreven boek met het verhaal. De vliegopleiding in Duitsland zélf startte met het oprichten van zweefvliegclubs en de vervolg opleiding met motor- vliegscholen in Rusland en Italië. Dit laatste uiteraard in het geheim. Op deze wijze werd buiten het gezichtsveld van de geallieerden een uiterst efficiënt opleidingstraject gestart met als gevolg dat bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog meer dan 4000 goed getrainde jachtpiloten klaar stonden. Verder wordt in het eerste gedeelte de achtergrond en de invloed van alle personen, die belangrijke functies bij de opbouw van de Luftwaffe bekleedden, uitgebreid beschreven.
Hermann Göring, een Duitse ace uit de eerste wereldoorlog, wordt in zijn functie als Generalfeldmarschall hoofd van het ministerie van Luchtvaart en is één van de belangrijkste figuren, die bij de opbouw van de Luftwaffe betrokken was, maar ook de oorzaak van de uiteindelijke teloorgang.
Ook de ontwikkeling van de jachtvliegtuigen met als belangrijkste typen de Bf-109, de FW-190 en de Bf-110 komt uitgebreid aan de orde, alsmede de bewapening van deze vliegtuigen. Het wordt al snel duidelijk, dat het accent bij de Duitsers komt te liggen op de ontwikkeling van jachtvliegtuigen en het strategische aspect (transport en bombardementsvliegtuigen) op de tweede plaats komt. Ook dit is mede de reden,dat de Duitsers vrij snel het overwicht in de lucht zullen verliezen.
Deze ontwikkelingen en het bijbehorende cijfermateriaal nemen in het eerste gedeelte van dit boek een belangrijke plaats in. Bijvoorbeeld van de Bf-109 zijn meer dan 31.000 stuks geproduceerd in diverse uitvoeringen. Dit zijn meer exemplaren dan van ieder ander type jachtvliegtuig gebouwd zijn.
De Duitsers hebben indertijd veel innoverende modificaties ingevoerd, bijvoorbeeld de FW-190 had een ´inclined´ vliegstoel, die ervoor zorgde, dat g-krachten tijdens de luchtgevechten beter door de vlieger opgevangen konden worden. Dit wordt o.a. ook bij de huidige F-16 toegepast. Zo worden verschillende zaken zeer gedétailleerd omschreven. Daarna komen de verschillende gevechtstactieken aan de orde en natuurlijk de tactische inzet van de verschillende dag- en nachtjager/staffels (squadrons).
In het tweede gedeelte komen de aces aan bod. De belangrijkste en meest succesvolle vliegers met hun overwinningen, hun karakters, hun leefwijze en natuurlijk hun onderscheidingen. Het was onderling een strijd wie met de meeste overwinningen ging strijken, hetgeen ten koste ging van de bescherming van de bommenwerpers, die zij moesten begeleiden. De grootste ace van de nachtjagers was Schnaufer, die in 164 vluchten 121 bommenwerpers neerhaalde. De grootste ace van de dagjagers was Hartmann, die 352 tegenstanders neerschoot in 1452 missies. Vergelijk: het gemiddelde aantal missies van een jachtvlieger bij de geallieerden was 300-400 en bij de Duitsers 1200-1400. Je kan natuurlijk wel vraagtekens zetten bij al deze getallen, vergeleken met de successen van de geallieerde tegenstanders, maar ze benaderen zeker de werkelijkheid. Uitgelegd wordt in dit boek het waarom.
Tenslotte wordt in het laatste gedeelte de inzet van de eerste straaljagers en raket- aangedreven jachtvliegtuigen beschreven en de teloorgang van de Luftwaffe. De verliezen waren schrikbarend. Behalve, dat slechts zeer weinig aces de oorlog hebben overleefd, bleek ook dat de opleidingsfaciliteiten bij de Duitsers onvoldoende waren en de verliezen uiteindelijk niet meer opgevangen konden worden. Een voorbeeld: op een willekeurige dag in 1944 viel een geallieerde luchtvloot van 900 bommenwerpers begeleidt door 100 jagers Duitsland aan. Hierbij verloren de Duitsers 181 vliegtuigen en werden 109 vliegers gedood en 40 gewond.
Een belangrijk deel in het boek wordt besteed aan het aantal overwinningen en de onderscheidingen van de topvliegers. Het ridderkruis met zwaarden en diamanten was het hoogst haalbare en betekende eeuwige roem.
Het is een goed verzorgd boek met zwart-wit foto’s van de vliegers en veel performance grafieken. Ik miste persoonlijk de foto’s van de verschillende wat minder bekende typen types jachtvliegtuigen, die in dit boek beschreven werden. Heb je dit boek eenmaal gelezen, dan kan je echt meepraten over de luchtoorlog gezien vanuit Duitse zijde en begrijp je wat meer van hun inzet en gedrevenheid.
Geef een antwoord