De titel zegt het al, Despatches from the Front, en wel van de vier militairen aan wie door de War Office het verdedigen van het Britse luchtruim was toevertrouwd. De meest bekende, en denk ik ook, aansprekende figuur daarvan is Air Chief Marshal Sir Hugh C.T. Dowding, die leiding gaf aan Fighter Command tijdens de Battle of Britain. Naast Fighter Command was er ook het Anti Aircraft Command (luchtafweer), gedurende de hele oorlog onder commando van General Sir Frederick A. Pile. Dat deze landmacht generaal zo lang zijn functie heeft mogen vervullen, komt vermoedelijk omdat hij het zeldzame vermogen had om goed en effectief met zijn luchtmachtcollega’s samen te werken! Na de Battle of Britain ging in november 1940 Fighter Command over naar Air Chief Marshal Sir Sholto Douglas, die op zijn beurt in December 1941 weer werd opgevolgd door Air Chief Marshal Sir Roderick Hill. Deze laatste kreeg nog geen week na D-Day te maken met de Duitse inzet van de door een ramjet aangedreven V-1 vliegende bom en later de V-2 raket. Dat was geen geringe taak als je bedenkt dat zo’n 10.000 V-1’s en 2.500 V-2’s zijn gelanceerd, die 9000 burgerslachtoffers eisten, 200.000 huizen volledig hebben verwoest en verder nog een miljoen andere gebouwen ernstig beschadigden.
Aanvankelijk dacht ik een gortdroog verslag van bevindingen (rapportages aan War Office) in handen te hebben. Na enig “doorpersen” ontdekte ik dat deze rapportages, letterlijk van de hand van genoemde vier bevelhebbers, veel boeiende uitleg van hun problemen en hun aanpak daarvan verschaften. Wel is het zo dat de landmacht- en luchtmachtbevelhebbers elkaars verslagen kennelijk niet lazen, waardoor nog al eens over hetzelfde wordt gerapporteerd.
Door elk van hen wordt ook uitgebreid verslag gedaan van de Duitse strijdmethodes. Het grote belang van het vasthouden aan Noord Nederland om Engeland geloofwaardig te kunnen blijven bestoken wordt duidelijk.
Ook de voor mij compleet nieuwe wapeninzet zoals het gebruik van de Heinkel HE III als vliegend lanceerplatform voor V-1’s vanaf Nederlands grondgebied komt gedetailleerd aan bod. Foto’s hiervan biedt dit boek niet, maar op internet is hierover uitgebreide foto-informatie te vinden. Het fotomateriaal in dit boek is trouwens summier. Van generaal Pile is zelfs geen foto opgenomen. Gelukkig vult internet dit manco -waar dat gewenst wordt- eenvoudig op!
Wat mij vooral opvalt is dat de Duitse Luftwaffe, ondanks de geallieerde overmacht, het hoofd koel wist te houden en tot het laatst van de oorlog in staat bleef om weerstand te bieden. Zodanig zelfs dat de Britse luchtverdediging daarvoor vele tienduizenden manschappen en tientallen squadrons van top of the pop kwaliteit vliegers uitgerust met speciaal gemodi-ficeerde vliegtuigen moest blijven inzetten. Verf van de vliegtuigen verwijderd, speciaal gepolijste rompen en vleugels, en 150 octaan brandstof om nog 30 mph extra uit de Merlin motoren te persen. Dit alles was nodig om een kans te maken tegen de snelle V-1’s! Tegen de V-2 was alleen het voorkomen van de lancering effectief. De aanpak daarvan maakte dat operaties boven Nederlands grondgebied, vaak in samenwerking met de Nederlandse verzetsbeweging, van het grootste belang werden. De tuin van het huidige verblijf van onze Koninklijke familie diende toen als goed gecamoufleerde lanceerplaats voor V-2’ s
Vooral ook het gedetailleerde verslag van de operaties van beide kampen op en boven Nederlands grondgebied maken dit voor de in WO II geïnteresseerde lezer tot een bijzonder boeiend boek. Die lezer moet dan wel over doorzettingsvermogen bezitten om de interessante stukken uit het boek te filteren. Voor mij was het, na enige gewenning aan de rapportagestijl die toen kennelijk gebezigd werd bij verslag doen aan het War Office, goed mogelijk om de echt boeiende stukken op te sporen. Het is niet zozeer een spannend, maar wel boeiend boek.
Geef een antwoord