100 jaar na het uitbreken van de Great War rolt er een lawine van opnieuw uitgegeven WO1-uitgaven over de boekenmarkt op basis van oude brieven en dagboeken 
geschreven. Die overigens synchroon loopt met de sterk toenemende belangstelling van kranten en TV programma’s voor dit onderwerp. Als we ons realiseren wat zich toen op het slagveld afspeelde waren de ‘Grebbeberg’ en ‘Arnhem’ ( met respect !) maar schermutselingen. We kregen hier ooit een jong stel uit de outback van Down Under langs. Het eerste wat ze wilden was een bezoek aan het graf van over-opa in de poppy-fields of Flanders. Zo sterk leeft dat daar nog!
Dit boekje vertelt het verhaal van een Amerikaanse jongeman bij het Lafayette Escadrille, onderdeel van de ‘avions de chasse’ van de Franse Luchtvaart Afdeling, maar gevlogen door Amerikaanse vrijwilligers. Wat ik bijzonder vond waren een aantal details over het vliegen en de uitrusting van beide partijen die ik nog niet elders gelezen had. Een voorbeeld: de Duitse vliegtuigen schoten vanaf zeker moment met explosieve munitie. Dat vonden de geallieerde vliegers schandalig; een oorlogsmisdaad! Je maakte, als je geraakt werd, zo geen kans om het te overleven. Ze vonden dan ook dat Duitse vliegers die ze levend in handen kregen en waarvan de kist met dergelijke munitie was uitgerust, de kogel moesten krijgen. Toen dat op zeker moment bij het Lafayette Escadrille gebeurde kreeg de Duitse ‘Flieger’ de keuze: Duitse posities verklappen of tegen de muur. Waarop de Duitser zei ‘als ik jullie onze posities aanwijs sterven er vele soldaten. Zoniet, dan maar een, dus ga uw gang’. Hij werd vervolgens meegenomen naar de mess en kreeg een borrel aangeboden.
Wat vermoedelijk meespeelde was dat deze Duitser uitstekend Frans sprak…..Dit en andere voorvallen maken het een leesbaar boek, anders was het wel erg ‘meer van hetzelfde’ geworden
Geef een antwoord