Waar moet je beginnen bij een review over dit boek?! Geen idee eigenlijk, maar ik begin maar gewoon aan de bar waar Sticky Lewis- Sgt William Charles Lewis in ’43 veel te vinden was om -naar ik aan neem- het allemaal aan te kunnen wat hij meemaakte als flight engineer op de Lancasters waarop hij vloog. Aan die bar liep het vaak ietwat uit de hand wat ervoor zorgde dat hij diverse malen -na promotie- weer werd gedegradeerd van Flight Sergeant naar Sergeant…… Terwijl Lewis zijn ’tour’ van 30 ops er al op had zitten en niet meer hoefde te vliegen, vloog hij toch door. Zijn vlucht naar Lutzkendorf was de laatste. Zijn toestel werd boven deze stad door flak (Flugabwehrkano
ne) neergehaald.
Gordon Thorburn maakt het met dit gedetailleerde en leesbare boek mogelijk om je goed in te leven in de wereld van de mensen en hun ‘Lancs’ van het Bomber Command (BC) en dan specifiek ook nog de wereld van de crew en operaties van Lanc W4964. Als je dit boek leest dan zit je met je gedachten echt terug in de donkere tijden van de Tweede Wereldoorlog. Het waren tijden waarin de geallieerden van destijds geloofden in de macht van de bommenwerper. Terwijl Hitler geloofde in tanks en jagers om meer Lebensraum te krijgen, geloofde zijn tegenstander in een combinatie van 
jagers en bommenwerpers om hem te laten doen inbinden.
In ieder Lancaster zaten 7 bemanningsleden. Het waren vaak mannen van in de 20 oud die in de VS, Canada of Zuid Afrika hadden leren vliegen en daarna al snel in een letterlijk waanzinnige wereld verzeild raakten; een wereld waarin Commander Harris aan het roer stond van Bomber Command en er bij vliegbaar weer vrijwel dagelijks raids waren richting steden in Nazi- Duitsland. Doel was om de industrie te ontwrichten die de oorlogsmachienerie van Hitler ondersteunde.
Het waren wrede tijden in verschillende opzichten. Op de grond werden lang niet altijd alleen maar de geplande strategische doelen geraakt. Door slecht zicht of gewoon omdat het moeilijk mikken was waren er vele burgerslachtoffers aan Duitse zijde. Hele steden warden aan puin gebombardeerd. Aan de kant van de geallieerden was het ook geen pretje en ook dat is een understatement. Bij de raids -waar vaak honderden vliegtuigen aan mee deden- was een acceptabel verlies van bommenwerpers 5%. Soms was het dus meer, soms ook minder. Bij 800 vliegtuigen in de lucht en 5% verlies kwam dit dus neer op 40 Lancs die of neergehaald werden door flak of Duitse jagers of de Lancasters botsten op elkaar of maakten een crashlanding op het Engelse vaste land na ontstane schade Op de heen of terugvlucht. Het kon dus zo zijn dat er na een nacht vliegen met gemak 280 mensen misten bij het ontbijt de volgende ochtend. Tel uit je kans op overleven! Totaal gingen er 9000 vliegtuigen (je leest het goed) van BC verloren en verloren vele mensen hun leven of raakten gewond.
‘Black Thursday’ op 16 dec 43 spande de kroon; 483 lancs gingen weg, 54 gingen verloren (11%). Veel werden neergeschoten op weg naar en van Berlijn en terug bij de Engelse kust bleek er dikke mist te zijn aan de oostkust. Veel bemanningen maakten een bail out of crashten in de mist. Nu is het al wereldnieuws als er een enkel gevechtsvliegtuig zoek raakt boven vijandelijk gebied! Tijden veranderen.
Door het boek heen lees je parallel aan de geschiedenis van W4964 over de roemruchte geschiedenis van Bomber Command. De hoofdstukken zijn tevens voorzien van aardig wat 
mooie foto’s. Gordon Thorburn heeft een meer dan boeiend boek opgeleverd voorzien van veel gegevens over de mensen die meevlogen, de logboeken die bijgehouden werden, de dagelijkse operaties en nog veel meer. Hulde daarvoor.
…en laten we Lewis postuum toch weer Flight Sgt maken!
Photos posted with permission of the author.
Geef een antwoord