Een grappige originele vent is de schrijver van dit boek; Eric Auxier. Hij vliegt tegenwoordig grote jongens, maar er was ook een korte tijd dat hij in Alaska klein spul vloog. Dit boek is doordrenkt met alles wat Alaska gewoon weg IS; fantastisch landschap, schitte
rende vogels, desolaat landschap, bergen, veel slecht weer en weinig gelegenheid om een geslaagde noodlanding te maken als het mis gaat daar onderweg.
Door het boek heen proef je dat Eric Auxier gek is van Alaska. Hij heeft er passie in het kwadraat voor. Passie voor vliegen in Alaska. Uberhaupt passie voor vliegen. Alaska is een soort van jeugdliefde van de schrijver en die moest en zou gewoon eindigen in deze roman die van voor tot achteren alles uit Alaska en vliegen uitstraalt. Alleen al het feit dat Eric Auxier zijn ervaringen en liefde voor het vak uit in een roman is origineel te noemen aan dit boek. Het is een bijzondere roman in de zin dat de inhoud van het boek niet helemaal uit de duim gezogen is. Een aantal gebeurtenissen hebben echt plaats gevonden en zijn een beetje aangepast om een en ander smeuïg over te laten komen.
Het verhaal speelt vanaf de luchthaven van Juneau in Alaska. Zoek die locatie maar eens via Google-maps en dan begrijp je gelijk waarom deze plek de ultieme vertreklocatie is voor de avonturen van twee jonge piloten, Daniel “DC” Alva en Allen David Foley. Als je trouwens goed inzoomt bij Google-maps, zie je ten zuiden van de asfalt baan nog een paralelle baan in het water lopen met allemaal vliegtuigjes die afmeren aan de noordkant er van. Daar wil je toch gewoon deel van uit m
aken! Eric Auxier laat het verhaal afspelen in een vliegbedrijf omgeven met allerlei karikaturen, zeg maar gerust vlieggekken die je je voor kunt stellen bij een transportbedrijf in Alaska waar alles ‘veel voor weinig’ is.
Eigenlijk vertelt de voorpagina al genoeg. Passie en respect voor de natuur….maar een goed ‘vliegboek’ zou geen goed vliegboek zijn als er geen vrouwen in zouden voorkomen. Dus die ene vrouw komt er in voor en die maakt het de twee vrienden lastig. Er zit de nodige dosis goeie humor in het boek; ‘8 feet tussen de bottle en the throttle’ houden we er in! Ik vond zelf de check van DC door mrs Innes wel mooi 
om te lezen. DC heeft de check van zo’n ander half uur door deze dame na een korte nacht met drank en moet allerlei manouvres laten zien in een toestel dat relatief nieuw voor hem is. Aangezien de schrijver de nodige persoonlijke ware ervaringen heeft weg geschreven in deze roman zat ik mij telkens af te vragen welke episodes uit het verhaal waar gebeurd zijn; Was hij degene die zwaar door de molen gehaald werd door de examinator na een zware nacht? Wat maakt Eric Auxier mee van de crash? Welke avonturen beleefde Eric Auxier nog meer daar op vrouwenvlak? Wat bijna zeker is is dat flightsafety, examinators en inspecteurs een grote plek innemen in de ervaringen en belevingswereld van de schrijver. Wat zeg jij Eric Auxier?
Even serieus. ‘Cap’n Au
x’ beschijft alle fictieve personages uitgebreid en ook deze zijn gebaseerd op de werkelijkheid. Hij schrijft ontspannen, met humor en ware passie voor Alaska, het vliegen maar zeker ook het schrijven zélf. Door de schrijfstijl kruip je bijna letterlijk in de jas (én het vliegtuig) van de hoofdpersonen en dat is gewoonweg heerlijk. Tussendoor komt ook het nodige luchtvaartjargon aan bod dat zowel voor piloten als niet-piloten nog eens een extra bron van herkenbaarheid is.
Wil je Eric Auxier volgen? Dat kan via zijn blog; http://capnaux.blogspot.com/.
Geef een antwoord