An RAF Handley Page Victor V-Bomber, converted to the air-refuelling tanker role, refuels itself at the Civil Air Terminal, NAS Bermuda. (Photo credit: Wikipedia)
Er zijn 100.000 boeken die ‘Out of the blue’ heten, maar er zijn 3 redenen waarom ik déze ‘Out of the blue’ toch écht moest hebben. Ten eerste lijkt de diepblauwe kleur van de voorpagina van dit boek op het schitterende ‘midnight blue’ van mijn Saab 93 uit 2001; In de tweede plaats heb ik vroeger vele uren gesleten op een veld van de Royal Air Force; RAF
Wildenrath (Phantoms) en last but not least had een Nederlandse uitgever enkele jaren geleden al een heerlijk boek uitgegeven van een gelijkend concept gelinkt aan de Nederlandse Luchtmacht, dus dit boek moest gewoonweg een goed boek zijn!
Out of the blue is samengesteld door 3 voormalig RAF-piloten en bevat meer dan 80 korte verhalen uit de tijd van de koude oorlog. De verhalen zijn afkomstig van tientallen
(voormalig) RAF-piloten. Sommige verhalen zijn humoristisch, andere gaan over een bijna ongeluk
of een crash en dergelijke. Als je het boekje zo doorleest, dan komt de sfeer van ‘vroeger’ toch weer helemaal naar boven. Ondanks dat ik zelf niet heb mogen dienen voor de luchtmacht ( a) ik hoefde niet in dienst en b) de F-16 was iets te hoog gegrepen), volg ik de luchtvaart sinds mijn 5e levensjaar van zeer nabij . Vele dagen (Engelse) militaire vliegtuigen spotten, inclusief een persoonlijk bezoek aan de squadron-commander van het 92ste squadron op Wildenrath maakten daar deel van uit. Is het gek dat ik mij nauw verwant voel met de RAF? Echter, ook als je niet zo’n ‘nauwe band’ met de RAF voelt, is dit toch echt wel een erg aardig boek.
ex-RAF BAC Jet Provost T3A in private ownership (Photo credit: Wikipedia)
Wat ik erg prettig vind is dat de verhalen altijd maar enkele bladzijdes lang zijn en dat is met de korte stukken die ik met de trein rijd erg handig. Daarnaast zijn de verhalen over het algemeen boeiend, gewoonweg grappig of een combi van beiden.
Neem dat verhaal over een crewlid van een Victor- bommenwerper die tijdens een wachtdienst voor de grap in een vuilnisemmer een nep alarm schreeuwt (stel je dat geluid voor!) en daarna een hele horde collega’s naar het vliegtuig ziet rennen. Hij begrijpt er niets van maar rent zelf maar mee, niet wetende wat er aan de hand is! Onderweg naar het vliegtuig trapt er nog iemand door de veroeste bodemplaat van een Mini en eenmaal in de cockpit aangegespt melden ze zich ‘ready’…. ‘Ok mooi, maar wat doen jullie in godsnaam in de cockpit’ vraagt de baas aan de andere kant van de lijn! Humor om van te snoepen, vind ik. Of neem dat verhaal van een instructeur die IFR in een Jet Provost ergens in Engeland opstijgt, door de wolken omhoog klimt en net als hij uit de wolken komt direct in aanvaring komt met het Engelse Jet-Provost-stuntteam ‘Viper Red’ van die tijd! Die bleken daar te oefenen! Wow! Hij en zijn studenten overleefden het wonderbaarlijk. En zo kan ik nog wel even door gaan wat ik dus uiteraard niet doe!
Is dit boek dan alleen maar fantastisch en leuk? Nee! Ik vind de foto’s prut. Ze zijn uit het foto-archief van BAE Systems, zwart wit en allemaal een beetje saai vind ik. Ik had ze spannender en eventueel in kleur verwacht. Buiten dat is dit boek verder een wannahave en pageturner.
Geef een antwoord