Na ‘History in the Arab skies’ van Gerald Butt kwam ik toevallig dit interessante boek tegen over het vliegveld Sharjah, bij Dubai in de United Arab Emirates (UAE). Het boek is geschreven door adviseur in cultureel erfgoed Nicholas Stanley-Price die in 2007 en 2008 twee jaar adviseur was bij de Sharjah Museums Department in de UAE. Wel bijzonder dat de laatste jaren de luchtvaart in het midden Oosten zo in de belangstelling staat. Maar ja, dat kan misschien ook wel niet anders met de huidige ‘emerging airlines’ in de regio aldaar!
Het boek behandelt het vliegveld in de periode van 1932-1952. De schrijver
beschrijft gedetailleerd de ontstaansgeschiedenis van Sharjah dat iets rechts van het huidige Dubai aan het water lag. Als je dit boek leest zou je terug in de tijd gezet willen worden om samen met de Engelsen dit stuk land te ontdekken om het daarna geschikt te maken om als vliegveld te dienen. Waarom moest er zo nodig een vliegveld komen daar? Simpel; Imperial Airways uit Engeland had een vliegveld nodig om een tussenstop te maken op het traject Basrah (Irak) en Karachi (Pakistan). Dit traject maakte weer deel uit van een veel langere route van Londen naar het verre oosten waar de Engelsen de macht hadden in onder andere het huidige India, Pakistan en Afganistan. Liefst had Imperial Airways een vliegveld gehad in Iran omdat dat sneller vliegen was, maar de Iraniërs zagen het in die tijden niet zitten dat de Engelsen er een basis zouden stichten.
Het boek bevat veel zwart wit foto’s die een romantische sfeer oproepen, maar 
of het er echt romantisch was betwijfel ik. Het was er bloedheet en het ging er om basale zaken zoals met name water, eten en benzine en dan hebben we het nog niet over de bedoeinen die soms op gespannen voet konden staan met de
bewoners van het fort/ ‘rusthuis’ dat op het vliegveld gebouwd werd. Dit ‘Rest House’ nam door de jaren heen een belangrijke plek in op het vliegveld. Nicholas Stanley-Price beschrijft uitgebreid hoe dit Rest House tot stand kwam, waarom voor de specifieke constructie gekozen werd, wat er links en
rechts nog bijgebouwd werd en hoe er geleefd werd door de passagiers, de bemanningen, de lokale guards die het pand en de vliegtuigen moesten verdedigen en de Engelse soldaten die er gestationeerd werden.
Stanley-Price laat werkelijk geen detail onbesproken van Sharjah. Van de constructietekeningen van het Rest House tot aan de vliegtuigen die er landden, van de maaltijden tot de ventilatiemogelijkheden van de manschappenvertrekken en van het vestigingscontract uit 1932 tot aan de vliegboten die er helaas geen gebruik van konden maken omdat het water dat vlak bij Sharjah lag niet geschikt was. Hij doet dit precies, luchtig en uitgebreid en met oog voor interessante details zonder het boek saai te maken. Uiteraard moet je wel geïnteresseerd zijn om de geschiedenis van deze luchthaven te willen lezen. Doe eens gek zou ik zeggen! De talloze foto’s zijn erg goed gekozen en omdat ze door het hele boek heen staan maakt dit het boek extra aantrekkelijk om te lezen. Het boeiendst vond ik de zoektocht naar geschikt land en de totstandkoming van het contract tussen de Engelsen en de lokale Sultan.
Photos posted with permission of the author.
Geef een antwoord