Andreas Rupprecht maakt vette boeken! En wie Rupprecht zegt, zegt China! Dit is al het zoveelste boek van hem uitgegeven door Harpia Publishing. Nu een echt ‘Flankerbook’! Ik ben echt enorm blij met deze 
uitgever en wat ze tot nu toe uitgeven. Op hun site staat bij de categorie ‘Strategic handbooks’ slechts 1 boek genoemd, maar wat mij betreft mogen alle boeken – waaronder deze – ook in deze categorie genoemd worden als het om hedendaagse luchtmachten of andere vliegende legeronderdelen gaat. De kwaliteit en informatiewaarder is namelijk ‘goed’ te noemen!
Dit boek is geheel opgedragen aan de Su-27 Flanker in dienst van China, zeg maar de evenknie van de F-15. Dat China koos voor dit toestel was mede het gevolg van enkele mislukte of trage projecten intern China. Of in ieder geval leverden projecten niet helemaal op wat er van verwacht werd zoals met de J-8, J-9, J-10. Het eerste contract aangaande de Su-27 dateert van maart 1991. Jawel ongeveer 32 jaar geleden! Ik weet nog goed dat ik dit toestel ooit op Le Bourget even achterste voren zag vliegen. Dat moet midden jaren 80 geweest zijn. Fantastisch was dat! Daarna werden er ook contracten afgesloten met de Russen in 1995 en 1999. In totaal ging het om bijna 80 vliegtuigen die in Rusland geproduceerd werden. Eigenlijk niet eens zo heel veel. Tevens werden er midden jaren 90 ook afspraken gemaakt over Chinese productie van de toestellen. Exacte aantallen zijn onbekend, maar waarschijnlijk initieel zo zond de 200. Dit toestel ging de geschiedenis in als Shengyang J-11. Deze zou gaan vliegen vanaf 1998 en er zouden tot 2019 inmiddels 440 exemplaren gebouwd zijn. Rupprecht beschrijft goed, maar toch ook kort en krachtig hoe de geschiedenis er uit zag van de aanschaf en implementatie van dit vliegtuig. Een bijzonder feit wordt beschreven rondom een tyfoon die er ergens in 1996 of 97 of 98 (!) moet zijn geweest en die tussen de 14 en 17 Flankers beschadigd/ verwoest zou hebben op de basis Liancheng/ Longyan. Dat is natuurlijk nog al een kostbaar verlies. Een aantal zou weer vliegen.
Rupprecht beschrijft goed overzichtelijk in enkele hoofdstukken hoe complex de geschiedenis en ontwikkeling eigenlijk is van alle varianten straaljagers die geproduceerd werden. Duidelijk wordt vanuit welke Russische versies de Chinese versies gebouwd werden en ook of de toestellen door Rusland geleverd werden of in China zelf gebouw werden. In Rusland werd de Su-27 immers ook doorontwikkeld naar onder andere de SU-33 die voor vliegdekschepen gebouwd werd. Chengyang doopte dit type de J-15 en tot 2019 werden er rond de 50 geproduceerd. Een hoofdstuk van bijna 30 bladzijden wordt besteed aan de wapensystemen die beschikbaar zijn voor de verschillende types.
Meest interessant vind ik het hoofdstuk over de wijze waarop de toestellen in gebruik zijn bij de PLAAF. 60 bladzijdes worden hieraan besteed. Alle squadrons worden kort genoemd met hun vliegbasis en type jet en uiteraard een foto, maar er wordt ook onderscheid gemaakt tussen de periodes en hoe e.e.a. georganiseerd werd en nog steeds is. Interessant te noemen is de mooie satelliet-foto van de J-15T- prototype (vliegdekschip-variant) op een landbasis gekoppeld aan de stoomkatapult. Bron is Google Earth, maar dan wel een eerdere versie dan de huidige 😊.
Ook dit boek blijft interessant tot achterin!; daar vind je een stamboom van de types, een kaart met alle vliegbasis en ook een zij- aanzichten van alle types. Al met al een boek dat interessant is voor meerdere doelgroepen zoals defensie- specialisten, luchtvaartenthousiasten, vliegtuigspotters en modelers. Wat ik bijna vergeet te vermelden is dat dit 250 pagina’s tellend boek bestaat uit perfect glanspapier. Sowieso zijn 266 erg goede kleurenfoto’s opgenomen en 27 ‘artworks’; de zij-aanzichten.
Sorry, toch echt 6 sterren out of 5! Rupprecht ga door!
Geef een antwoord