Zo ergens rond mijn 14e jaar vertelde mijn vader dat er zo’n 40 km van ons huis in Nederland een Engels militair vliegveld lag op Duitse bodem, vlak bij de grens; RAF Wildenrath. Dat had ie niet moeten zeggen! Ik ben er in ongeveer 3 jaar tijd zo’n 40 maal geweest en daar ontwikkelde mijn liefde voor vliegen, de RAF en luchtvaart zich pas echt. 40km heen en 40 km terug op de fiets. Boterhammen en camera achterop op de fiets. De eerste keer dat ik er ging spotten was op 7 augustus 1985 getuige mijn logboek (een computer had ik in die tijd nog niet). Die eerste dag aldaar bleek een rustige dag te zijn met baan 27 in gebruik en dat was de dag dat ik kennis maakte met dat unieke Phantom-geluid. Heerlijk en wat een power! Twee (?) jaar later was ik na het schrijven van een net briefje een keer welkom op de basis samen met 3 vrienden. We werden persoonlijk welkom geheten door de Squadron commander en gingen aan de thee in de bar en zaten in grote rode leren fauteuils. Even later stonden we bij een shelter te kijken hoe een Phantom opgestart werd om even later met twee Belgische F-16’s te gaan dogfighten. Was vonden we dat ruig! En hoe open en gezellig de Engelse cultuur! Helaas zat het fotorolletje niet goed in mijn camera waardoor ik helaas weinig foto’s heb van dat bezoek.
Wat is het dan bijzonder dat David Gledhill zo’n 32 jaar na mijn eerste bezoek daar een schitterend boek schrijft over de ontwikkeling van de 
vliegbasis door de tijd heen met haar twee Phantom squadrons (19th en 92nd Sqn) en enkele Pembrokes (60th Sqn). Er hebben ook nog andere toestellen gevlogen door de tijd heen, maar dat was met name voor mijn tijd. We kennen David Gledhill overigens ook van andere boeken waaronder ‘The Phantom in focus’ en ‘Fighters over the Falklands’. Zie hiervan de reviews op deze site. David was Navigator in zijn tijd op RAF Wildenrath op de Phantom.
Gledhill gaat in zijn boek uitgebreid in op alle ontwikkelingen op de basis door de jaren heen. Van de opening tot sluiting van de luchthaven; van de wijze waarop de operatie en onderhoud gedaan werden; van de oefeningen en ‘Quick Reaction Alert’ (QRA)-vluchten (scrambles) tot de ‘combat air patrols’ langs de grens met het oostblok; van de wijze van gebruik van de radar tot en met de Tactical Leadership Programs (TLP) waarbij vanaf andere vliegbases tactiek geoefend werd. Uiteraard en helaas komen ook enkele crashes en een aanslag 1989 in het dorpje Wildenrath komen aan bod. Die laatste gebeurtenis heb ik destijds gemist.
Het boek staat van voor tot achter vol met interessante details. Werkelijk te veel om op te noemen. Wat ik wel interessant vond is dat die ‘vervelende’ oude Pembroks (tweemotorig van net na de oorlog) eigenlijk de meest interessante en geheime vluchten uitvoerden, nl. vanaf Wildenrath naar Berlijn via de corridors om vanuit de corridors foto’s te maken van installaties, oefenterreinen en (nep-)wapentuig van de Russen. Tevens vond ik het bijzonder te lezen dat enkele ongelukken met Phantoms veroorzaakt werden doordat de toestellen overtrokken raakten (te weinig snelheid en dan wil een vliegtuig niet meer vliegen) en dat pas in de nadagen van de Phantom besloten werd om zowel voor piloot als navigator extra les te geven in het voorkomen van situaties waarbij de Phantom buiten zijn flight-envelope gaat. Ook grappig dat de Mig 29 Fulcrum instrumenten hadden die gingen in meters hoogte en kilometers per uur en dat ze voor wat betreft aansturing op het target zowat volledig afhankelijk waren van grondstations. Vliegen met slecht weer was er voor die toestellen niet bij!
18 april 1990 kwam ik voor het laatst op de basis. Het was een dag met o.a. twee Italiaanse Starfighters. Daarna liep mijn spottersleven op een einde…op vandaag is op de locatie van de basis een testcircuit voor treinen gebouwd. Ik ben er nooit weer geweest. Misschien weer eens tijd.
Zoals ik dat al kende van David Gledhill schrijft hij ook dit boek dusdanig gedetailleerd dat het interessant en boeiend blijft. Hij maakt gebruik van citaten en allerlei bronnen waaronder die van collega’s, het archief van het Engelse MOD en zijn eigen archief. Het boek bevat veel goede foto’s in zwart wit en kleur op glans papier. David straalt met zijn nieuwste boek nog steeds de passie en toewijding uit voor luchtvaart, vliegen, maar ook voor het verdedigen van de vrijheid zoals we die kennen in West Europa. Schitterend boek …ook als je nog nooit op RAF Wildenrath geweest bent!
Geef een antwoord