De door de RAF in de jaren zestig als onderscheppingsjager in gebruik genomen English Electric Lightning als opvolger van de Hawker Hunter was zijn tijd ver vooruit. Wie herinnert zich deze flamboyante jet niet?! Het revolutionaire model met twee boven elkaar liggende Avon axiale straalmotoren was de snelste jager in die tijd. Deze machine kon in horizontale vlucht gemakkelijk de geluidsbarrière doorbreken en had een buitengewone stijgsnelheid. In de boeken, die ik over deze kist las was echter ook veel kritiek op het ontwerp. Het onderhoud was complex door de moeilijke bereikbaarheid van de on board systemen, waardoor de verhouding tussen onderhoud en operationele vlieguren erg negatief uitviel.
Ook het kerosine verbruik was zeer hoog. Bekend was, dat de vliegers altijd met één oog de brandstofmeter in de gaten hielden om voortijdige noodsituaties te voorkomen. De gemiddelde vliegduur lag rond de 40 minuten en dan was het weer terug naar de basis of bijtanken in de lucht. Ook bij landingen in slechte weerscondities, natte banen en crosswind was het oppassen geblazen en alleen zeer ervaren jachtvliegers bemanden deze kist.
Daarom keek ik er naar uit om deze recensie te mogen schrijven. Het was een vliegtuig dat bij iedereen die geïnteresseerd is in de militaire luchtvaart sterk tot de verbeelding sprak en nog steeds spreekt.
Het 96 pagina´s tellende fotoboek, met een mooie gelamineerd omslag, maakt deel uit van een serie fotoboeken, waarvan ik er al een paar had gelezen. Het is voorzien van een groot aantal prachtige kleuren- en zwart/ wit foto´s en is ingedeeld in drie hoofdstukken.
Het grootste deel van het boek bestaat uit foto´s en beschrijvingen van de verschillende modellen en verder foto´s van de kleuren schema´s, squadron kleuren en -markeringen en een hoofdstuk voor de modelbouwers.
Zoals bekend is van deze serie boeken is de uitvoering zeer verzorgd en van zeer gedétailleerde omschrijvingen voorzien. Wel mis ik de nodige technische informatie over vliegeigenschappen en ontwikkelingshistorie en wat meer persoonlijke verhalen over de inzet bij de operationele squadrons. De Lightning is bijvoorbeeld een van de weinige kisten, die extra tanks bovenop de vleugels had en ik mis dan de uitleg waarom dit zo geconstrueerd is. Ook de bewapening was zeer beperkt en het radarsysteem al snel verouderd. De opvolger van de Lightning werd de Phantom, die zwaarder bewapend was en een groter vliegbereik had.
Maar voor de liefhebber van de Lightning en modelbouwers die graag naar de fraaie foto´s kijkt van de verschillende uitvoeringen en belangstelling heeft voor de kleurenschema´s is dit een mooi informatief naslagwerk.
Geef een antwoord