De schrijver David Gledhill heeft al een aantal luchtvaartboeken op zijn naam staan zoals onder andere het boek “De Phantom in Focus” dat 
recentelijk door mijn collega René Verjans is gereviewed. Dit boek gaat over de operationele loopbaan bij de RAF van David Gledhill als navigator (wso) op de Tornado. De Tornado was omstreden en had aanvankelijk niet zo’n goede reputatie bij de bemanningen, die erop vlogen.
In eerste instantie was de Tornado als belangrijkste luchtverdedigingjager van de RAF ontwikkeld en als opvolger van de Phantom. Maar door het veranderende politieke klimaat werden meerdere uitvoeringen ontwikkeld en behalve als gevechtsvliegtuig deed hij ook dienst als tactische bommenwerper, all weather jager en fotoverkenningsvliegtuig. Tijdens de periode dat de Tornado in dienst was bij de RAF werden ook een aantal modificaties ontwikkeld waardoor de Tornado zelfs langer in dienst bleef dan aanvankelijk de bedoeling was. De Tornado GR1 begon zijn operationele leven bij de RAF in 1981 en de laatste vlucht vond plaats in maart 1999.
Het vliegtuig deed behalve bij de RAF dienst bij de luchtmachten van Duitsland, Italië en Saudi Arabië. David Gledhill was navigator op de Tornado en de verhalen die hij schreef over deze periode zijn bijzonder boeiend. Hij geeft een kijkje in de keuken van de operationele squadrons maar ook van de inzet van de Tornado in Iraq, Afghanistan, Falkland Eilanden, Bosnië en Libië. Bovendien werkte hij enige tijd als stafofficier bij het ministerie van Defensie.
Bijzonder interessant is o.a. het hoofdstuk over de jaarlijkse formatievlucht ter gelegenheid van de Queen’s verjaardag. De enorme voorbereiding die nodig is om het allemaal vlekkeloos te laten plaatsvinden en de vele praktische problemen die een grotere formatie met zich meebrengt. Het heeft schijnbaar een enorme inpakt op de squadrons want in elk boek over de RAF in deze periode komt dit thema weer terug. Wat ook een mooi hoofdstuk is hoe hij de voorbereidingen en uitvoering beschrijft van een meerdaagse demo uitzending naar Oman, die geïnteresseerd waren in de mogelijke aankoop van de Tornado. Het was een ontzettend complexe operatie die maanden voorbereiding kostte en de vlucht met de Tornado’s, die er deel van uitmaakten duurde meer dan 10 uur met natuurlijk de nodige inflight refueling door VC 10’s; een prachtig verhaal.
Ook zijn periode bij het ministerie van Defensie als stafofficier, waarbij hij verantwoordelijk was voor het versneld invoeren van belangrijke modificaties, die nodig waren bij de inzet van de Tornado’s in de Golfoorlog geeft een mooi beeld van bureaucratie versus praktijk. Kortom een boek dat mooi de vele kanten beschrijft, die de carrière van een wso (navigator) bij een Tornado squadron doormaakt. Sommige systemen, die in gebruik waren bij de Tornado’s worden technisch zeer uitvoerig beschreven, maar dat vind ik persoonlijk wel interessant. Er blijft heel weinig onbelicht in de verhalen.
Het is een mooi ingebonden boek geworden met een hoge kwaliteit papier met 282 pagina’s en erg veel fotomateriaal in kleur en zwart-wit waarvan veel van de schrijver zelf. Ik sluit mij geheel aan bij de conclusie in de recensie van “The Phantom in Focus” (van dezelfde schrijver), namelijk een van de betere luchtvaartboeken en een boeiende schrijfstijl!
Geef een antwoord