De foto op de omslag toont een zeer verzorgde dame die uit het linker cockpitraam (dus ‘pilot in command’) van een Vliegend Fort B 17 de fotograaf toelacht. Dat ‘in command’ vliegen lijkt ‘a piece of cake’ met die ontspannen blik van haar, maar dit boek maakt duidelijk dat dit, met name voor de Amerikaanse dames, zwaar bevochten moest worden.
Het boek vertelt het verhaal van de in Groot-Brittannië en Amerika opgerichte vrouwelijke groep vliegers die mannen vrij moesten maken voor luchtgevechtstaken. Dat deden ze aanvankelijk enkel door vluchten met nieuwe en gerepareerde vliegtuigen af van de fabriek naar de operationele squadrons. Later kwam daar een veelheid aan ondersteunende taken bij zoals luchttaxi, ambulance, radar callibratie, sleepdoelen voor schietoefeningen, enz.. Kortom, uiteindelijk werd alles ook door vrouwen gedaan, behalve daadwerkelijk aan gevechts-vluchten deelnemen. Overigens werden meer dan eens vliegende dames door Duitse jagers verrast en konden dat niet navertellen.
De Britten begonnen ermee in 1940. Dat was even wennen voor de besnorde RAF-vliegers, maar binnen de kortste keren sloeg de scepsis om in waardering voor de dames die door de selectie en vliegopleiding heen kwamen. In de VS is dat initiatief overgenomen, met als kartrekker Jaqueline Cochran, zelf befaamd als vrouwelijke vlieger met diverse records op haar naam en getrouwd met een multimiljonair. Cochran had echter vooral haar eigen ego als agenda, wat uiteindelijk dramatisch uitpakte voor de groep vliegende Amerikaanse dames. De publieke opinie en dus het Congres werd door haar doordrammen over een militaire status voor ‘haar’ dames negatief over de vrouwelijke vliegeniers. Ze hebben het einde van de oorlog niet kunnen ‘uitvliegen’ en werden in eerste instantie ook niet als veteraan aangemerkt. Pas veel later is daar alsnog een vorm voor gevonden. Dat staat in schril contrast met de waardering die hun Britse collega’s mochten ondervinden. Hoe dat zo verschillend in GB en de VS heeft kunnen lopen, wordt in dit boek gedetailleerd uit de doeken gedaan. Serieuze kost voor de lezer!
Dames blijven natuurlijk wel vrouw als ze vliegen!; Een vrouwelijke piloot vliegt een spiksplinternieuwe hemelsblauwe verkenner- Spitfire van fabriek naar een bases op het vaste land. Wil op hoogte wel eens een slow roll proberen. Lukt niet helemaal, blijft wat lang ondersteboven vliegen. Poederdoos glijdt uit haar borstzak en springt open tegen het cockpitperspex. Daarna moest ze blindvliegen. De reactie van de mannen op de grond die de kist moesten ontdoen van het plakkerige goedje laat zich raden!
De dames werden ook ingezet als moreel-oppepper. Als een squadron het zwaar te verduren had gehad kwam het voor dat, met het afleveren van nieuwe vliegtuigen, de dames de aanwijzing kregen om met zoveel mogelijk mannen te praten en te blijven voor het eten. Daarna wel weer subiet naar hun safe haven! De vele anekdotes en ook aantrekkelijk fotomateriaal maken dit boek, naast de wat erg serieuze geschiedschrijving, toch zeker de moeite waard om tijd aan te besteden.
Geef een antwoord