123rd Review Flying the Knife Edge: New Guinea Bush Pilot- Matt McLauchlin

  • Flying the Knife Edge - Papua New Guinea Bush Flying

    Matt McLauchlin
    Matt McLaughlin
    2015
    English
    X X X X X
    978-988-14036-5-0
    Review written by: Max Heldring

    Het boek beschrijft de vliegavonturen van Matt McLauchlin in Papoea Nieuw-Guinea op een zeer realistische manier. Het begint met zijn korte carrière bij de Nieuw-Zeelandse Luchtmacht, waar hij nog tijdens zijn opleiding wordt ontslagen. Op zijn zoektocht naar een vaste baan in de luchtvaart komt hij terecht in Papoea Nieuw-Guinea ( verder ‘PNG’), waar hij […]

  • Buy at Amazon.com Koop bij bol.com

    Het boek beschrijft de vliegavonturen van Matt McLauchlin in Papoea Nieuw-Guinea op een zeer realistische manier. Het begint met zijn korte carrière bij de Nieuw-Zeelandse Luchtmacht, waar hij nog tijdens zijn opleiding wordt ontslagen. Op zijn zoektocht naar een vaste baan in de luchtvaart komt hij terecht in Papoea Nieuw-Guinea ( verder ‘PNG’), waar hij terecht komt bij een kleine charter waar hij opgeleid wordt in het ‘bush vliegen’. Vanaf dat ogenblik komt hij in een omgeving terecht waar je elke dag je leven waagt om in slechte VFR weersomstandigheden omgeven door gebergten en ravijnen en kleine onverharde vliegveldjes moet vinden om vracht en passagiers af te leveren en weer op te pikken. Hij begint als rookie,  vlieger op een Cessna 206 Stationair bij TNA Airways, een kleine lokale maatschappij, en klimt langzamerhand op naar grotere kisten. Zijn verhalen en de daarbij horende narrow escapes zijn huiveringwekkend en veel van zijn collega’s zijn dan ook verongelukt tijdens de drie jaar dat Matt daar werkt.

    Na de Cessna 206 volgt de Pilatus Porter, de BN-2 Islander, de De Havilland Twin Otter en de Dornier 228. De beschrijvingen van zijn dagelijkse otter on top-2vluchten van veld naar veld ( soms wel tot 9 vluchten per dag ) met wisselende vracht en passagiers zijn ontzettend boeiend. Bovendien vertelt hij tussendoor uitgebreid over de lokale levensomstandigheden en politieke beslissingen waarmee hij te maken krijgt. Je ontkomt zelfs niet aan korte lessen in de door de Papoea’s gebruikte Pidgin Engels (Tok Pisin). Matt is 21 jaar wanneer hij daar start en in het bezit van een CPL met twin rating, maar komt snel tot de ontdekking dat in PNG heel andere vliegeigenschappen worden vereist om te overleven.

    De grootste oorzaak van de vele crashes die daar plaatsvonden, was het bij vergissing invliegen in een doodlopend ravijn met slecht zicht en niet meer kunnen omkeren of door laaghangende bewolking een verkeerde route volgen en tegen een berghelling crashen. Navigatie gebeurde op gegist bestek met lokale wegkaarten en markante herkenningspunten want GPS bestond nog niet in die tijd. We praten over de beginjaren 90. Ook het gebruik van bakens was zeer beperkt, doordat de bergen de ontvangst belemmerden. Elke nadering van de korte op grote hoogte gelegen velden was een hachelijk avontuur op zich. Het moest een precisie nadering zijn met geen enkele mogelijkheid van een doorstart. Het waren vaak eenrichtingsvelden waarbij de kist na het landen 180 graden gedraaid moest worden om weer te kunnen starten. Hoezo rekening houden met de wind?! Ook Matt is zich bewust van het feit, dat hij elke dag weer balanceerde tussen leven en dood. Andere problemen waren bijvoorbeeld het overbeladen van de kisten doordat de lokale bevolking extra bagage bijlaadde als hij even niet keek. Hij was vlieger, belader, maatschappijvertegenwoordiger  en kassier tegelijkertijd en moest op alles letten. Ook de geschiedenis van de ontwikkeling van PNG komt aan bod in zijn boek, alsmede de periode tijdens de tweede wereldoorlog.

    Air to airNa ruim drie jaar vliegen in PNG krijgt Matt de kans om bij een grote maatschappij te gaan vliegen. Ook dit gedeelte van zijn boek is interessant met de beschrijving van zijn opleiding en carrière als lijnvlieger op passagiersvliegtuigen. Voor vliegers, die zo van school in de cockpit van een lijnvliegtuig belanden is dit boek een lesje in nederigheid met de boodschap, dat elementaire praktische vliegervaring de beste basis is voor een succesvolle baan bij de grote luchtvaart. Ik heb genoten van dit boek. Alles wordt zo realistisch en zonder opsmuk verteld, maar toch zo razend spannend. Bij de beschrijving van sommige vluchten denk je bij voorbaat al dat het niet goed gaat komen! Ik heb het boek met geknepen billen gelezen en heb diepe bewondering voor al die vliegers die daar werken onder vreselijk moeilijke omstandigheden. Het boek bevat wel wat foto’s hoofdzakelijk van de schrijver zelf, maar ik miste de plaatjes niet. De tekst was vele malen mooier. Een vijfsterren plus boek.


    • Ray Scott schreef:

      I have read Matt’s book with great interest. In the 1980s I was a director and secretary of South Pacific Aero Clubs referred to by Matt, and also at Bougainville Copper Ltd, so would welcome a contact address/email/website for Matt, if possible to give him my thanks and add a few similar experiences.

    Geef een antwoord

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.