Dit boek over de opzet en uitvoering van de kamikaze (Goddelijke Wind) zelfmoord-aanvalsvluchten door de Japanners was voor mij een eye-opener. 
Niet eerder heb ik zo’n gedetailleerd verslag over de uitvoering van deze strijdwijze onder ogen gehad. Ook de effecten ervan op de geallieerde vlootinzet in het laatste oorlogsjaar waren veel dramatischer dan ik uit eerdere publicaties begrepen had. In een zin: voor iedere kamikaze-piloot verloren de Amerikaanse-Britse-Australische marines veertig tot vijftig opvarenden. Dat daardoor de geallieerde scheepsbemanningen onder steeds zwaardere stress kwamen te staan met alle gevolgen van dien (oververmoeidheid, psychische breakdowns) is evident. Het succespercentage van kamikaze aanvallen versus “gewone” bombardements- en torpedoaanvallen was 31 % tegen 6 %. Voor de Japanners reden om kamikaze-tactiek op steeds grotere schaal in te zetten. Aan vrijwilligers geen gebrek ! De Amerikanen moeten beseft hebben dat de negenduizend vliegtuigen die Japan voor de verdediging van Japan zelf achter de hand hield eigenlijk geen andere optie open liet dan de inzet van de atoombom!
Wat in dit boek ook naar voren komt is de het tactisch vernuft waarmee de Japanners te werk gingen. Ze wisten heel goed gebruik te maken van de
meest kwetsbare momenten van hun tegenstanders: op – en afvlieg manoeuvres van vliegdekschepen, voor anker gaan van transportschepen om troepen af te zetten, lichtinval, schemering, etc. De inzet van soms beperkt getrainde kamikaze-vliegers werd gecompenseerd door uitgekiende begeleiding waardoor ze effectief hun doel wisten te bereiken. Dat voedde ook het enthousiasme onder jeugdige Japanners om er aan deel te willen nemen.
Wat ook blijkt is dat “de onderliggende partij” onder toenemende druk tot zelfmoord acties komt. In het begin van de oorlog waren dat de Amerikanen en de Britten. Meerdere malen is in die fase van de strijd besloten tot “vrijwilligers voor”- acties, die je niet anders kan zien dan feitelijke zelfmoord. Beroemd voorbeeld -door onze ogen gezien- is de Doolittle raid kort na Pearl Harbour. Een aanval met B-25 Mitchell bommenwerpers vanaf het vliegdekschip Hornet met als doel Tokyo. Een one way vlucht zonder geallieerd vliegveld om op te landen. De bemanningen moesten zich maar zien te redden, wat lang niet iedereen lukte.
Dit bijzonder lezenswaardige boek geeft naast allerlei analyses van geallieerde- en Japanse wapeninzet rond de kamikaze-strijdmethode ook een zeer compleet overzicht van de feitelijke gebeurtenissen. Dat maakt het voor de lezer noodzakelijk om een leestactiek te bedenken die hem / haar past. Niet iedere lezer zal het opbrengen om de details van elke uitgevoerde kamikaze aanval tot zich te nemen. Als je je daardoor niet laat ontmoedigen is het voor de geïnteresseerde lezer een zeer boeiend boek.
Credit photos to Wikipedia
Geef een antwoord