Dit boek is door de dochter van oorlogsveteraan “Jack” uitgegeven. Kort voor haar vaders dood ontdekte de familie dat in een doos met zijn persoonlijke “schatkist” alle brieven zaten die hij tijdens de oorlog naar zijn ouders had verstuurd. Daarbij bevond zich ook een verzameling “Mission Notes”, compleet met landkaarten, die hij voor zichzelf had bijgehouden. Dochter Elisabeth vond het zo’n bijzondere vondst dat ze die wilde delen met andere in WO II geïnteresseerden. Vandaar deze uitgave op persoonlijke titel. Kennelijk had ze ook de beschikking over een foto-album van haar vader, want er zijn veel foto’s van papa Jack in de verschillende stadia van zijn oorlogsverleden opgenomen. Zo maken we ook kennis met de overige leden van zijn vliegtuigbemanning. Zelf heb ik niet eerder een letterlijk uit brieven overgenomen verslag van een deelnemer aan de oorlog in handen gehad, op het dagboek van Anne Frank na dan.
Het is het verhaal van een nog nauwelijks volwassen knul uit Missouri, die zich na het behalen van zijn College diploma in 1943 meldt voor de
An air-to-air left side view of four B-24 Liberator aircraft in formation. The B-24 was built for World War II combat (Wikipedia).
USAAF. Hij wordt geselecteerd voor de opleiding tot navigator en wordt in 1944 ingedeeld bij de 8th AAF in de UK. Vervolgens vliegt hij zijn “verplichte” 35 missies als lid van een B-24 Liberator bemanning. Maakt dramatische dingen mee, zoals het neerschieten van een naast hun vliegende B-24 door een Me 262 straaljager, die zich daarna in een volgende B-24 boort die op zijn beurt weer tegen nog een B-24 botst. Geen overlevenden. “Daar zijn we goed mee weggekomen” is Jack’s commentaar en gaat over tot de orde van de nieuwe – opnieuw Duitsland bombarderen – dag. Dat hij het allemaal zo goed kon zien kwam omdat de USAAF overdag bombardeerde, in tegenstelling tot de RAF die alleen ‘s nachts op pad ging.
Uit zijn brieven komt naar voren dat het deelnemen aan gevechtshandelingen hem tijdens zijn missies emotioneel weinig hinder bezorgt, wat later kennelijk toch wel het geval was. Met zijn gezin heeft hij nooit over zijn deelname aan de oorlog gesproken. De brieven en de mission notes waren voor hun dan ook een eye opener. Dat “er niet over praten” met mensen die er niet zelf bij waren, heb ik overigens ook in mijn eigen familie ervaren.
Voor de geïnteresseerden in de luchtoorlog van WOII zijn vooral de mission notes een bron van informatie over hoe het er werkelijk toeging. Dergelijke zaken kon Jack natuurlijk niet langs de censor sturen, maar voor zichzelf heeft hij verbazend precies genoteerd wat zich op elke missie afspeelde. Compleet met de al genoemde ingetekende kaarten.
In zijn soort een bijzonder boek voor liefhebbers van WO II luchtoorlog- historie en door de “kort en krachtige “schrijfstijl van Jack ook prima leesbaar.
Geef een antwoord