Dit 282 bladzijden tellende boek gaat over de verrichtingen van de 8ste US luchtmacht tijdens de tweede wereldoorlog. De 8ste bestond uit B-17 Flying Fortress en B-24 Liberator bommenwerpers en opereerde vanuit Engeland onder bevel van brigadegeneraal Ira C. Eaker.
Het boek geeft een nauwkeurig overzicht van alle operaties van de 8ste, die startten in 1942 tot het einde van de tweede wereldoorlog afgewisseld met ooggetuige 
verslagen van de bemanningsleden. Al lezende begin je eigenlijk pas echt goed te begrijpen wat die jonge (gemiddeld 22 jaar) bemanningsleden hebben doorstaan.
Vooral het eerste jaar toen de escorterende jachtvliegtuigen nog niet voldoende bereik hadden om de bommenwerpers tot diep in Duitsland te begeleiden waren de verliezen zeer hoog. Getallen van neergeschoten bommenwerpers van 25 tot 50 kisten per dag waren niet ongewoon, ook al omdat zeker in de eerste 2 jaar de Duitse jachtvliegtuigen boven Duitsland het overwicht in de lucht hadden. Ook werden veel vliegtuigen neergehaald of ernstig beschadig door de flak (afweergeschut), die vooral rond belangrijke doelen zeer nauwkeurig en intensief was.
Ook de persoonlijke verslagen van vliegers, boordschutters en navigators zijn huiveringwekkend. De angst om te sterven was groot en de dood kwam in vele vormen. Zonder parachute uit de kist geslingerd worden, dodelijk gewond door de aanvallen, niet meer een neerstortend vliegtuig kunnen verlaten, crashen in zee of op de thuisbasis door gebrek aan brandstof of het slechte weer. Alles wordt beschreven.
Wanneer je dit boek leest begin je pas te begrijpen hoe complex en zwaar de luchtoorlog voor de bemanningleden in die tijd was, ook fysiek. Drie tot vier vluchten per week, slaapgebrek doordat zij op die dagen zo rond 3 uur in de nacht al gewekt werden voor de voorbereidingen en de stress. Dat alles maakte het lichamelijk zwaar. De gemiddelde vluchtduur van de bommenwerpers was 7 uur en vanaf het moment dat zij de Nederlandse kust passeerden op weg naar Duitsland of Frankrijk werden zij bestookt door de Duitse jachtvliegtuigen en het afweergeschut. Neergeschoten of in ernstig beschadigde vliegtuigen met doden en gewonden aan boord probeerden de jonge bemanningsleden in hun vliegtuigen weer terug te keren naar hun bases.
Maar niet alleen de aanvallen van de Duitsers zorgden voor verliezen ook botsingen in de lucht, getroffen worden door bommen van andere formaties en slecht weer eisten hun tol. Naarmate de oorlog vorderde werden de formaties steeds groter en complexer. Formaties van 1.000 tot 1.500 kisten (de allergrootste formatie bestond uit 2034 bommenwerpers en wel 750 escorterende jachtvliegtuigen) bestookten dagelijks Duitsland en tijdens het formeren van de vliegtuigen na het opstijgen ging er van alles mis. De groepen konden elkaar niet vinden of kampten met slecht zicht en zware bewolking met vaak fatale afloop.
Ook boven de doelen ging er van alles mis. Groepen bommenwerpers die navigatiefouten maakten en daardoor te laat boven het doel verschenen of op de verkeerde koers, waardoor zij door bommen van andere groepen geraakt werden.
Ongelooflijk wat die jonge kerels door moesten maken, voordat zij na hun tour terug weer mochten naar hun thuisland, tenminste wanneer zij het overleefden. De verliezen werden slechts het laatste oorlogsjaar wat minder doordat meer jachtvliegtuigen de formaties konden beschermen en ook door de enorme verliezen aan de kant van de Duitse jachtvliegers.
Ik vond het een aangrijpend boek met veel détails over de operaties, maar vooral de vele persoonlijke verslagen zijn aangrijpend maar spannend om te lezen.
Ook bevat het boek een aantal originele zwart-wit foto’s uit die periode. Er is veel research door de schrijver gedaan en na het lezen van dit boek is mijn bewondering voor die jonge bemanningsleden alleen maar gegroeid.
Geef een antwoord