De naam van de schrijfster doet je al vermoeden dat dit weer een een soort van ‘pappaverheerlijking-boek’ wordt. Ja en daar komt ze ook onomwonden voor uit! Pa was niet zo’n prater, maar heeft wel nauwgezet gedocumenteerd (dagboek, logboeken, brieven naar zijn ouders en vrienden) hoe het hem gedurende WOII is vergaan. Vanuit historisch oogpunt is dit zeker een bijzonder relaas geworden.
Na een korte familie-introductie komt het verhaal eigenlijk pas echt op gang na de dramatische pre- en post-Duinkerken gebeurtenissen. Groot-Britannie leefde in de terechte angst voor een Duitse invasie en mobiliseerde alle krachten om die te kunnen weerstaan. Zo kwam David bij een zoeklicht te staan, in the middle of nowhere aan de zuidkust. Zijn broer Charles was al uitverkoren om als vlieger bij de RAF te gaan dienen, en werd zo door hun ouders al snel als ‘de familieheld’ op een voetstuk geplaatst.
De daarop volgende Battle of Brittain sloeg dermate grote gaten in het vliegersbestand van de RAF dat de beide andere krijgsmachtdelen, Army en Navy, gevraagd werden om mensen uit te lenen voor een spoedopleiding tot vlieger of vliegtuigbemanning. David zag en greep zijn kans, maakte flink ruzie met zijn legersuperieur, en werd daarna als verder ‘ongewenst’ gedumpt bij de RAF. David moest er behoorlijk aan trekken, maar zag kans om de begeerlijke RAF–wing te verdienen. De eisen daarvoor waren door het nijpend tekort wel enigszins aangepast aan de behoefte van het vullen van pilotenstoelen…
De RAF–instructeurs hadden opgemerkt dat raak schieten niet het sterkste punt van David was, maar hij had wel een vliegershandje. Dat werd gehonoreerd door David bij de foto-verkenners te plaatsen. Ook werd hij ingezet bij het droppen van geheime agenten in bezet Frankrijk. Zijn broer werd intussen met een tweemotorige Blenheim bommenwerper ingezet bij het bombarderen van Duitse konvooien die dicht onder de Franse kust voeren. Bij een van die missies is Charles met vliegtuig en overige bemanningsleden spoorloos verdwenen, tot groot verdriet van de familie. Daar heeft David zijn verdere leven last van gehad.
David bleef betrokken bij de luchtfotografie en vloog uiteindelijk op speciaal daarvoor aangepaste Spitfires. Hij bleef nauwgezet zijn wederwaardigheden, en die van een aantal van zijn vrienden en collega’s, in zijn dagboek vastleggen. David werd na de bevrijding van zuidelijk Nederland op Gilze-Rijen gestationeerd. Hij maakte zo de grootste luchtlandings-operatie ooit -Market Garden- van nabij mee. Ook de laatste ‘alles uit de kast- Duitse luchtaanval’ op 1 januari 1945 -operatie Bodenplatte met meer dan 1000 vliegtuigen-, overkwam hem. Aan het eind van de oorlog werd hij in Duitsland gestationeerd en moest nog maanden nadienen om de Britse bezettingsmacht te ondersteunen. Na zijn demobilisatie heeft hij nooit meer zelf gevlogen. Hij heeft het familiebedrijf overgenomen van zijn van verdriet wegkwijnende vader, trouwde, en noemde zijn eerste zoon Charles naar zijn vermiste broer.
Dit boek is niet zozeer een spannend oorlogsverhaal maar meer een gedetailleerd verslag van het leven van alledag tijdens de oorlogsdagen. Het boek is ruim van foto’s voorzien. Dit zijn voornamelijk ‘familiekiekjes’ van squadronbemanningen.
Geef een antwoord